Month: November 2006

Eigen lof …

Vandaag feedback gekregen op mijn eerste assignment. Ik dacht nu wel dat ze vrij in orde zou zijn, maar dat ik te horen kreeg:
"very incisive and interesting"
"you perfectly translated your point to paper and made very clear what you wanted to say"
"you obviously know what you’re talking about"
"it actually made me visit uefa.com, while I’m not interested in football at all"
"the screenshots were a perfect addition to the paper"
"I expect you to have a strong influence on the redesign of The Informer"

daar had ik me toch niet meteen aan verwacht. Vooral omdat Tony de reputatie heeft van ‘ne moeilijke mens’ te zijn. Bij één onderdeeltje stond een opmerking, de rest was vergezeld van de bekende V’tjes. Too bad dat hij geen punten uitdeelde.

 

ps. ligt het aan mij, of stellen deze filmpjes echt niets voor?

Gekke Engelsen²

Zijn er verschillen tussen België en Engeland? You bet ya:
  • om een wasmachine op te zetten, moet je de knop ‘uitduwen’. Als je de knop induwt zet je de wasmachine af. Eerst dacht ik dat het aan die van ons lag, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Ook bij Margit en bij Brian en Anders in huis is het zo.
  • je moet de rode ‘off’-knop induwen om de tv op te zetten. Afzetten gebeurt trouwens met dezelfde toets.
  • Lays zijn hier gekend als Walkers
  • Calgon noemen we hier Finish
  • Axe vind je dan weer onder de naam Lynx
  • een stopcontact ziet er zo uit. Links met een adapter zodat ik het kan gebruiken, rechts zoals het er zonder adapter uitziet:

    Stopcontact

  • onze oude en al lang geleden afgevoerde quizzen zijn hier nog uitermate populair. Bijvoorbeeld Cijfers & Letters – bij ons gepresenteerd door de onvolprezen Zaki – en de De Juiste Prijs – met monument Jan Thys.
  • de helft van de mensen (ok, dat is misschien wat overdreven) loopt hier rond in voetbalshirts. Niet enkel van de grote clubs, ook van de derde- en vierdeklassers in de geburen. En zowel mannen als vrouwen.
  • op vrijdagen wordt de News & Star, de lokale krant, niet verdeeld in Carlisle. Wel in de rest van Cumbria, maar niet in Carlisle. Waarom? Omdat ze schrik hebben van de wekelijkse concurrent.
  • het gaatje in de dop van de kleine Heinz-ketchuplessen is groter dan in België. Ik ben er zeker van. Meteen ook een verklaring voor het hogere vetgehalte hier.
Engelsen denken trouwens dat Frans de meest gesproken taal is in België. Standaardconversatie:
– Ah, from Belgium. So you speak French?
– I do, but Dutch is my native language.
– But French is the dominant language, isn’t it?
– No, about 6 million people speak Dutch and only about 4 million speak French.
 
Mogelijk vervolg:
– Ow, but I’ve been to Brussels and everybody spoke French there.
– Yes *evil eye*

Gekke Engelsen

Een item van bijna vijf minuten over een dood paard in het BBC-nieuws?

Ok, het was een bekend en geliefd racepaard, en het heeft vele overwinningen behaald, maar is dat nu niet een beetje overdreven? Het dier heeft zelfs een standbeeld en kreeg vijftien jaar na zijn laatste race nog fanmail.
Fanmail! Naar een paard! Geschreven door wie? Andere paarden of wat?

Nu ja, voor de liefhebbers: het verhaal over en de biografie van Desert Orchid plus wat foto’s.

Een ander kleurtje

In een eerdere post heb ik het al eens verteld, in Carlisle zijn er weinig mensen met een ander kleurtje te vinden. Zelfs als je een kebabzaak binnenstapt ben je niet zeker dat je een andersgekleurde voor je krijgt …

Dus ook al zie je er hier heel weinig – als je ze ziet, zijn ze aan het werken in een of ander (fastfood)restaurant – dat wil niet zeggen dat de mensen er tolerant tegenover staan. Wel integendeel, eigenlijk. Er is hier een erg vijandige houding tegenover mensen met een andere huidskleur. Niet dat het meteen opvalt, zeker niet in nuchtere toestand, maar onderhuids zit het er zonder twijfel. Je hoort het in commentaren aan het adres van zwarte voetballers, de manier waarop ze allochtonen bekijken en zoveel andere kleine verwijzingen. Het Vlaams Belang zou hier ongetwijfeld Hobokiaanse scores halen.

Jean-Pierre – een Zweed met Italiaanse vader, Franse moeder en een iets donkerdere huidskleur – is zelfs op het nippertje ontsnapt aan een serieus pak slaag. Gelukkig voor hem waren er nog enkele andere internationals in de buurt die de zatte Engelsen konden bedaren …

in antwoord op Rikea: nachtwinkels kennen we hier niet eigenlijk. De gewone buurtwinkels, Spar en off licence, zijn sowieso tot 22u open. En de Booze Buster tot 24u denk ik. Maar er is ook gewoon een Tesco die 24 uur op 24 open is … Enkel op zaterdag sluit hij vanaf 20u en zondag is hij ‘maar’ open van 10 tot 16u.

Macustratie

MAC

Kijk toch eens hoe mooi die nieuwe MAC’s eruitzien. Schitterend design, ingebouwde bluetooth– en WiFi-verbinding, neemt amper plaats in en een scherm van 20 inch. Als ze nu nog zouden werken ook …

MultiMedia for Journalists begint om 13u30, of dat is toch de bedoeling. Om 14u20 konden we dan toch aan de les beginnen nadat eindelijk iedereen op het netwerk was geraakt en de Photoshops en TextEdits van deze wereld niet meer spontaan crashten. De documenten van vorige week terugvinden was toen al naar het rijk van utopieën verwezen. Het was natuurlijk niet al te slim van (al!) mijn klasgenootjes om hun werk op de computer op te slagen – via de MAC’s kan je (nog) niet aan je persoonlijke map op het netwerk – en niet op een USB-stick. Smart little old me had dat natuurlijk wel gedaan en heeft een uur met zijn duimen zitten draaien. Nu denk je misschien: "maar Ive, niet iedereen heeft een USB-stick he." Guess again. Bij je inschrijving krijgt elke leerling van Cumbria Institute of the Arts er eentje, en je bent min of meer verplicht om die altijd bij te hebben. Maar u kent natuurlijk de gemiddelde student …

Good thing dat het interessant is. En dat teacher Max zo’n leuk Schots accent heeft.

RIP Red

Het is al ruim een week geleden, maar ik heb nu pas de tijd gevonden om alle biografieën over en tributes te lezen aan de man die op zijn eentje basketbal en de NBA naar grote hoogten stuwde: Arnold ‘Red’ Auerbach. Door zowat elke basketbalkenner beschouwd als de grootste aller tijden. Niet enkel als coach, maar ook als man met oog voor talent, people skills en een ongenadige wil om te winnen.

Red Auerbach

Red zag het levenslicht op 20 september 1917 en stierf op 29 oktober 2006 op de gezegende leeftijd van 89 jaar. Tot aan zijn dood was hij voorzitter van de meest succesrijke dynastie in de NBA, de Boston Celtics. Als coach won hij 938 wedstrijden en 9 NBA-titels, ongeëvenaard tot Lenny Wilkens tien jaar geleden zijn 939ste wedstrijd en Phil Jackson vier jaar geleden zijn negende NBA-titel won. Tot op vandaag draagt de trofee voor Coach van het Jaar zijn naam: Red Auerbach Trophy.

Enkele mooie verhalen over de man:
Auerbach, pride of Celtics, dies
Red Auerbach Dies at 89
A Dynasty Maker, Like No Other
Many Good Memories, On A Sad Occasion
The Real Deal In So Many Ways
Red was just full of colour

Bonfire Night

Vandaag is het Bonfire Night, maar de festiviteiten hier gingen gisteren al door. Dus, samen met wat andere internationals naar het park gegaan en het vuurwerk en het vuur gaan bekijken. Eigenlijk vond ik het een beetje teleurstellend. Ok, het vuur was vrij groot, maar ik heb al veel betere vuurwerkafschietingen gezien. Al was het natuurlijk wel gezellig, met een paar duizend mensen naar het vuurwerk gaan kijken.

Fire

Fire and fireworks

Fireworks

Wat is Bonfire Night eigenlijk? Klik op ‘(more…)’ voor meer informatie over de avond en de man die voor de aanleiding zorgde, Guy Fawkes.

Continue reading

Power Search

Nadeel aan Carlisle: de Vanden Borre’s en Selexions van deze wereld zijn niet in het centrum gesitueerd, maar in een industriepark aan de andere kant van de stad. Van thuis uit een wandeling van een uur. Wat heb ik te zoeken in zo’n winkel? Ik had dan wel het scherm gekregen, de stroomkabel die erbij hoorde konden ze op school niet missen, dus ik moest op zoek naar eentje.

Logische reactie van een mens? Ha, ik ga wel ff langs de computerwinkel in het centrum. Probleem: er is er geen. Vermits ik geen zin had om naar 25 verschillende winkels te lopen die het toch niet zouden hebben, maar ineens naar PC World gegaan in het industriepark. De college ligt ongeveer in het midden tussen thuis en industriepark, dus ik vond het logisch om ineens na school er naartoe te gaan. Gigantische winkel, denk een verdieping van de Mediamarkt met enkel pc-stuff, en een rek met 386 kabels, maar zoals je al voelt aankomen: geen simpele stroomkabel.

Verkoper: "no problem, just go next door to Homebase, they’ll have one."
Bon, ikke naar next door: "a power cable for pc? I don’t know, this (wijst twee schappen aan) is all the PC-stuff we have. Just go to PC World, no doubt they’ll have it."
"Yeah, they don’t."
"Ow, go to Comet or Currys (jep, ik dacht ook meteen aan een elektro-winkel) then. One of those two must have it."

Voordeel aan Carlisle: alle elektro-winkels zijn binnen een radius van 100 meter gesitueerd.

First stop: Currys (voor de naam alleen al): "Oh, we seem to be out of them, just go to PC World."

Second stop: Comet: "a power cable for your screen? Ehr, I’ll go get the manager."
Manager: "Ehr, I think it is this one, but I’m not sure."
Me: "It is, dimwits." (al dacht ik dat laatste deeltje enkel natuurlijk)
Ik ga naar de kassa: "£7,99 please"
Ik denk bij mezelf "heb ik nu zo scheel gezien? Er stond toch £6,95 op het prijskaartje?" Ik ga terug kijken naar het rek en jawel: 6,95.
Terug naar de kassa, kerel heel laconiek: "Ow yeah, that’s possible. Our prices change all the time. If Currys lowers its price, we do too, if they raise it, so do we. Here’s £1,04."

Dus een tip: altijd naar het prijskaartje kijken in Engeland en gaan klagen (tenzij je er natuurlijk profijt mee doet). Ze moeten het namelijk voor de prijs geven die geafficheerd staat.