Category: Basket

Cameragespeel

De voorbije week hebben we heelder dagen van hot naar her gerend met deze camera:

Sony HDV camera

Nice added touch that microphone, isn’t it?

Waar hebben ze ons zoal naartoe gestuurd? We zijn begonnen met een training van basketclub Estudiantes, alwaar onze landgenoot Yannick Driesen speelt. Niet zo heel interessant, vermits de coach slechtgezind was en we maar tien minuutjes van de opwarming mochten filmen, maar ach, dat hoort er allemaal bij. De volgende dag trokken we naar de atletiekpiste waar alle Spaanse Olympische atleten zich voorbereiden op ja, de Olympische Spelen he. Er liepen er ongetwijfeld bekende bij, maar om eerlijk te zijn ben ik niet zo op de hoogte van het Spaanse atletiekgebeuren. Wie ik wel herkend heb zijn Marlon Devonish en Francis Obikwelu. Toegegeven, niet meteen Spanjaarden, maar blijkbaar trainen die bij een bekende Spaanse coach waarvan ik de naam niet kan uitspreken, laat staan onthouden.

Atletiekpiste

Donderdag en vrijdag werden we verdeeld in twee groepjes, omdat er maar zes personen tegelijkertijd naar de training van Atletico Madrid mochten komen kijken. Nu ja, dat was eigenlijk nog erger dan de training van Estudiantes. Hier mochten we wel een kwartiertje blijven, maar we moesten in een barakje blijven staan – wat met de regen nog niet zo erg was – op een bergje boven het trainingsveld.

Training Atletico Madrid Luis Garcia Antonio Lopez

Nadien was de persconferentie gepland in het kleine perszaaltje aan de trainingsfaciliteiten in Majadahonda, maar we kregen te horen dat we naar de perszaal van het stadion moesten omdat meneer de sports director Jesús García Pitarch zijn zegje wilde doen over de “in de media gecreëerde maar in de club onbestaande crisis”. Wij hebben het altijd gedaan he.

Press conference press room Atletico Madrid persconferentie perszaal

Over belangstelling hadden ze trouwens niet te klagen voor iets dat anderhalf uur voordien was aangekondigd. Vijf cameraploegen, vier fotografen en een stuk of twintig journalisten tekenden present.

Press room perszaal Atletico Madrid

We hebben dat natuurlijk allemaal wel met een reden gedaan. De komende week filmen we onze eigen reportage over een vrij (sport)onderwerp. Fredi, Andy, Amardeep en ik hebben gekozen voor de op stapel staande verhuis van Atletico Madrid, van het Vicente Calderon naar La Peineta, het huidige Olympisch stadion. Maar later meer daarover.

NBA-refs

Weinig kans dat veel van mijn lezers hier in geïnteresseerd zijn, maar kom. Door wat opzoekingen te doen in verband met het schandaal rond Tim Donaghy viel me iets op, waar ik me al eerder vragen bij gesteld had. Hoe lang mag een NBA-scheidsrechter NBA-scheidsrechter blijven?

In het Europese voetbal vliegen arbiters op hun 45 verplicht met pensioen. Dat is aan de vroege kant vind ik persoonlijk, want er zijn nog heel wat fluitenisten die langer zouden kunnen doorgaan. Zolang ze de conditionele testen doorstaan, hoeft er voor mij zelf niet eens een vaste leeftijdsgrens te zijn.

Alhoewel. Als die er niet is, krijg je extreme gevallen. Jack Nies staat op het punt om zeventig (70) jaar te worden en hij fluit nog in de NBA. A bridge too far, als je het mij vraagt.

Niet zo ver achter Nies, komt Dick Bavetta als tweede oudste referee. Met alle respect, maar Dickie Dick zou niet meer als scheidsrechter op een basketbalveld mogen verschijnen. Als je over 3,5 lengtes van een basketbalveld zelfs niet sneller kan lopen dan een veel te zware, compleet uit conditie zijnde Charles Barkley, dan heb je niets meer te zoeken op de velden tussen 20-jarige kerels, die stuk voor stuk uitmuntende atleten zijn. Wat bazelt Ive hier nu allemaal, denk je? Bekijk het filmpje: Dick Bavetta vs Charles Barkley. Merk ook de bloedende knie van Bavetta bij het post-run interview.

En completely unrelated: mag ik iedereen Bill Simmons aanraden als (NBA-)columnist? The Sports Guy schrijft aangenaam en vooral, hij heeft inzicht in het spelletje en nog belangrijker, hij snapt het hele circus, ziet de tekortkomingen en durft daar ook kritiek op geven.

Unlikely hero

Mheh, ik denk niet dat ik hier veel woorden aan moet vuilmaken, just hit the play-button.

Voor wat meer info over deze jongen: Jason McElwain

RIP Red

Het is al ruim een week geleden, maar ik heb nu pas de tijd gevonden om alle biografieën over en tributes te lezen aan de man die op zijn eentje basketbal en de NBA naar grote hoogten stuwde: Arnold ‘Red’ Auerbach. Door zowat elke basketbalkenner beschouwd als de grootste aller tijden. Niet enkel als coach, maar ook als man met oog voor talent, people skills en een ongenadige wil om te winnen.

Red Auerbach

Red zag het levenslicht op 20 september 1917 en stierf op 29 oktober 2006 op de gezegende leeftijd van 89 jaar. Tot aan zijn dood was hij voorzitter van de meest succesrijke dynastie in de NBA, de Boston Celtics. Als coach won hij 938 wedstrijden en 9 NBA-titels, ongeëvenaard tot Lenny Wilkens tien jaar geleden zijn 939ste wedstrijd en Phil Jackson vier jaar geleden zijn negende NBA-titel won. Tot op vandaag draagt de trofee voor Coach van het Jaar zijn naam: Red Auerbach Trophy.

Enkele mooie verhalen over de man:
Auerbach, pride of Celtics, dies
Red Auerbach Dies at 89
A Dynasty Maker, Like No Other
Many Good Memories, On A Sad Occasion
The Real Deal In So Many Ways
Red was just full of colour