Category: People

Comedy

Een annonce aan het raam van een van de interimkantoren in ‘t stad:

Humoristische boekhouder

Ik vraag me dan af hoe ze dat testen. Een stand-upje doen tijdens de sollicitatie?

Burn Polo, burn

Tradities zijn er om te behouden, en dat vinden de Fransen ook. Iedereen herinnert zich wel de uitgebrande autowrakken in de noordelijke banlieues vorig jaar – of zijn het er al twee ondertussen? – en daarbij de mededeling dat dat helemaal niet zo gek is en wel vaker gebeurt, zeker als er iets te vieren valt. Wel inderdaad, dat gebeurt vaker.

Deze morgen – het juiste uur weet ik niet, ik gok tussen 8u30 en 9u30 – hoorde ik kortbij brandweersirenes. Nu, zo gek is dat niet, je hoort wel eens vaker sirenes, maar ze bleven verdacht lang kortbij. Ik maakte me geen zorgen, dacht, die arme brandweermannen staan in de file in het straatje hiernaast en het begeleidende geclaxonneer van andere auto’s sterkte me in die gedachte …

… tot ik rond de middag het hoekje om wandelde en dit aantrof:

Uitgebrande auto in Parijs - burned out car in Paris

Uitgebrande auto in Parijs - burned out car in Paris

Uitgebrande auto in Parijs - burned out car in Paris

Excuses voor de matige foto’s trouwens, ze zijn maar even snel met mijn gsm getrokken. Toen ik er een tijdje later met mijn echt fototoestel naar trok was het wrak al verdwenen:

Uitgebrande auto in Parijs - burned out car in Paris

Deens

Een mens maakt rare dingen mee. Terwijl ik op de bus stond te wachten kreeg ik een telefoontje van een onbekend – Frans – nummer. Ik neem toch maar op, want het kan belangrijk zijn natuurlijk. Volgend gesprek ontrafelde zich (en Français, evidemment):

– Hallo, spreek ik met Ive?
~ Euh ja, wie mag dit wezen?
– Ik ben Claire, ik ben een vriendin van Anne en die heeft me je nummer gegeven.
~ Ah ok, maar euh, welke Anne?
– Je bent haar kamer gaan bekijken een paar dagen geleden.
~ *denkt even na want is een hele hoop kamers gaan bekijken* Ah ja, die Anne. Maar ik heb ondertussen een kamer gevonden hoor.
– Oh dat is leuk om te horen, maar daar bel ik eigenlijk niet voor.
~ Hmm ok, waarom dan wel?
– Ik ben net als haar een comédienne en ik maak een sketch over twee Denen.
~ Euh ja, tof, en wat heb ik daarmee te maken?
– Ik wil het zo realistisch mogelijk maken en ik vroeg me af of jij me twee Deense mannennamen kon geven, en ook hoe ik ze juist moet schrijven en uitspreken.
(Ik vraag me ondertussen geweldig hard af waarom ze dat nu uitgerekend aan mij vraagt, maar kom, in Carlisle kende ik een aantal Denen, dus geen probleem.)
~ Right euh, twee Deense vrienden van mij heten Anders (uitgesproken Annes) en Brian, dus voila, ik hoop dat je daarmee wat bent.
(Omdat ik twee vrienden zeg valt haar euro blijkbaar.)
– Maar je bent zelf niet Deens ofwa?
~ Nee nee, ik ben Belgisch, Vlaams om precies te zijn.
– Ah oei, Anne twijfelde nog of je nu wel Deens was, maar ze dacht van wel. Sorry hoor, maar heel hard bedankt voor de namen.
~ De rien, en veel geluk met je sketch.
– A la prochaine!
*klik*

Ik vraag me af wat de prochaine gaat zijn … een Belgenmop deze keer?

Anyway, het komt toch op een tweede plaats als het gaat over rare telefoongebeurtenissen. De onbetwiste nummer één blijft natuurlijk dit: Crazy Germans.

Foto’s en daarna wat gebabbel over wat ik zoal doe op Eurosport volgen nog wel. Na anderhalve week van amper mail, nieuws, blogs en andere dingen te kunnen lezen ben ik bijna bij, dus dan heb ik terug tijd.

Ozzie Tine

De oplettende bezoeker heeft de link misschien al opgemerkt - hij staat er namelijk al een maandje – maar overmorgen is het dan zover. Een vriendinnetje van mij gaat een bezoekje brengen aan een land waar ik al lang naartoe wil: Australië. Ze begint haar tocht in Sydney, trekt dan wat rond in de outback en gaat daarna de hele Gold Coast afsurfen. Op een plank welteverstaan, niet op de digitale snelweg.

De mensen die mij een beetje kennen, weten dat als ik één land moet kiezen om te emigreren, Australië bovenaan het lijstje staat. Dat zit er natuurlijk niet zo meteen in, maar kom, in het voorbije half jaar zijn er al zes mensen die ik ken naar Down Under getrokken en dat is een beetje veel van het goede vind ik zo. Ze doen het echt om mij te pesten.

Hell yes, I’m jealous. *mokt*

Sportiviteit en fair-play bestaan nog

Opmerkelijke gebeurtenis in de League Cup afgelopen dinsdag. Nottingham Forest en Leicester City moesten hun match opnieuw spelen nadat de originele match was stilgelegd toen Leicester-speler Clive Clarke van het veld moest gedragen worden na een hartaanval. Forest stond op dat moment 1-0 voor, maar de wedstrijd werd gewoon van bij het begin en met 0-0 hervat.

Het heeft een paar dagen geduurd voor ik er een goed filmpje van vond, maar dit gebeurde bij de aftrap:

Gelukkig geven ze de goal van Paul Smith ook nog in slow-motion replay. Op de originele snelheid is het flitsende schot namelijk zo moeilijk waar te nemen. De keeper komt er trouwens meteen mee in de recordboeken. Zijn naam staat nu naast de records van snelste goal ooit door een keeper gemaakt, het snelste doelpunt ooit in de League Cup en de snelste goal ooit voor Nottingham Forest.

Spijtig genoeg voor Nottingham bestond de wedstrijd niet enkel uit de eerste minuut en was er ook nog een 88ste en 90ste. Je voelt het al aankomen, in die twee minuten kregen ze twee goals binnen en verloren alsnog. Met 3-2 dan wel, want beide ploegen hadden er tussendoor al eentje tegen de netten geprikt.

Lotgenootje

Net zoals ik vorig jaar, gaat Nicolas een klein half jaartje andere (studeer)lucht opsnuiven. In plaats van de winderige surroundings van Carlisle, trekt hij naar de iets zonnigere oorden van Madrid. Geen slechte keuze, al zeg ik het zelf.

En zoals het een echte Erasmusstudent betaamt, houdt ook hij het thuisfront op de hoogte via een blog. Voorlopig is hij nog een beetje leeg, maar daar komt wel verandering in.

Powezie

Als je weer eens zo’n hele resem sollicitanten binnenkrijgt, zitten er geheid enkele pareltjes bij. Deze jongen – nu ja, jongen hij is 21 – verblijdde me met een stukje onvervalste poëzie:

Sport is beleving.

Dat is een feit.
Bezoek en zie.
Tranen en een lach.
Beide bezit het.

Sport is voor menig mens zijn leven. Veel groeien op met een bepaalde liefde voor een sport die door de ouders is meegegeven. Clubliefde, Sportliefde. Er zijn liefhebbers voor elke sport. Zet 1000 mensen bij elkaar roep verspringen geheid staat de helft op van ik kan er wel naar kijken en zit er minstens 1 bij die 5 namen kent van internationale grootheden in die sport.
Sport een woord. En toch o-zo mooi.

Ik werd er helemaal warm van vanbinnen.

En stuurde dan een rejectiemailtje.

Crazy Germans

Ik weet niet of er specialisten Duits bij mijn lezers zitten, of mensen die goed zijn in het ontcijferen van dronkemanspraat, maar ik leg het toch maar even voor. Dit stond op ons antwoordapparaat:

Iemand die daar iets coherent van kan maken?

Update: Er is wel degelijk iemand die daar iets coherent kan van maken, maar Erik Roelants – aka Patroclos – is dan ook een afgestudeerd germanist.

Hallo, ich bin der Spaßburger, und ich würde ihnen gerne ein Witz aus unseren Land hinterlassen.
Also, aufpassen, es geht los!
Wie viele Kinder hat der durchschnittliche Belgier?
Na? NA?
Genau, fünf!
Zwei im Keller, drei auf Video.
*Diabolisch gelach*
Da war so lustig!
Na, auf Wiedersehn, tschüss!

Jaja, Duitse humor …