Volgens mij sta ik een maand achter. Hannah had gisteren haar eerste kerstmisgettogether, om het huis te decoreren. Ik en Tom dachten: "nou, je doet maar zolang we ons nog door het huis kunnen bewegen zonder onder, over en tussen vanalles te moeten laveren." En jawel, ze heeft het rustig gehouden.

Tijdens het decoreren ben ik wel naar mijn kamer gevlucht. Niet omdat ik absoluut niet wou helpen (alé, daarom ook wel een beetje), maar om van de christmascarols gespaard te blijven. Een stuk of vijf liedjes op repeat, waaronder Mariah Carey – All I Want for Christmas Is You, Band Aid – Do They Know It’s Christmas?, Frank Sinatra – White Christmas en Frank Sinatra – Santa Claus Is Coming To Town. Dreadful.

De deur vanuit de hal naar de living.

De schoorsteenmantel

De kerstboom

en nu met de lichtjes.

Dat alles terwijl het zo’n mooie nazomer (kan je dat eigenlijk nog zeggen eind november?) is. Al bijna een hele week amper regen en heel wat zon.

En als het dan toch eens regent, krijg je een mooie regenboog.

Zondagnamiddag, het ideale moment om inkopen te gaan doen. Wat heb je daar voor nodig? Geld. Waar haal je dat? In een bankautomaat, of dat hoop je toch.

Daarstraks stond ik dus voor Tesco aan de bankautomaat, bij elke supermarkt heb je hier ATM’s, erg handig, moet je niet nog eerst op zoek naar een flappentapper voor je kan gaan winkelen.

Iedereen kent de procedure wel:
– steek bankkaart in automaat
– tik pincode in
– "oei, u hebt een niet Engelse bankkaart, het zou kunnen dat uw thuisbank u voor deze transactie iets aanrekent. Weet u zeker dat u wilt doorgaan?"
– tuurlijk da, Argenta zijn toffe mensen en die rekenen juist niets aan
– druk op de knop naast het bedrag dat u wilt afhalen
– *drukt naast de 20 pond*
– PIEP-PIEP-PIEP (das normaal, doen die beestjes hier altijd)
– neem uw bankkaart alstublieft terug uit de machine
– PIEP-PIEP-PIEP
– *wacht op bankkaart*
– PIEP-PIEP-PIEP
– halve minuut later, wacht nog steeds op bankkaart
– PIEP-PIEP-PIEP
– minuut later, naast mij hebben al twee mensen geld afgehaald
– PIEP-PIEP-PIEP
– "er is iets misgegaan met uw transactie" *PLOP*
– nog steeds geen bankkaart
– bericht op automaat zegt: "steek alstublieft uw bankkaart in de automaat"
– ELA OLA, DE MIJN ZIT DAAR NOG WEL IN HE
– *belt naar nummer die verschijnt naast "als u problemen zou hebben met deze ATM, bel dan naar"*
– vriendelijke Schot pakt op: "How may I help you?"
– euhm ja, mijn bankkaart is ingeslikt door den automaat hier
– oei, wat is er juist gebeurd?
– *vertelt bovenstaande*
– hmm, hebt u uw Belgische kaart al eerder gebruikt in Engeland?
– nog maar zo’n twintig keer
– en toen had u geen problemen?
– blijkbaar ni he
– sja, er is niet veel dat ik kan doen, vanaf het moment dat een bankautomaat uw kaart niet teruggeeft, wordt ze vernietigd
– oh tof, precies het antwoord dat ik wou horen. Er is niets dat u kan doen?
– tot mijn grote spijt niet nee, maar het ligt niet aan het feit dat u met een Belgische kaart werkt, want het gebeurt wel vaker dat een automaat een kaart inslikt
– prachtig, dat helpt mij echt vooruit dat andere mensen ook gekloot worden

Resultaat: ik kan niet meer aan geld. Gelukkig ben ik van het voorzienende type en heb ik ook een Engelse rekening, maar daar staat natuurlijk niets op. Ah nee, gewoon via mijn Argenta-kaart was veel handiger want dan moest ik niet eerst geld gaan overschrijven naar die Engelse rekening. Morgen kan ik dus naar Barclays trekken, daar vragen hoe ik juist geld zet op die rekening en dan een paar dagen wachten voor er iets op staat.

*is not amused*

Als ik goed geteld heb, zit ik vandaag precies in de helft van mijn verblijf hier. Vanaf nu is het dus aftellen. Eigenlijk een rare vaststelling, want ik voel me hier zo thuis dat het lijkt het alsof ik hier al heel lang ben, terwijl het uiteindelijk maar iets meer dan twee maanden is. Volgens de verhalen van Erasmussers vorig jaar wordt je geacht om af en toe eens heimwee te hebben en depressief te zijn. Ik kan niet zeggen dat ik ook maar een seconde last heb gehad van die twee verschijnselen.

Om een of andere reden denk ik dat ik meer heimwee naar hier ga hebben wanneer ik terug thuis ben dan omgedraaid. En dat vind ik nog niet zo raar eigenlijk. Ik ben naar hier gekomen met de wetenschap dat ik na 4,5 maanden weer terug thuis ging zijn, zonder dat er al te veel veranderd zou zijn. Wanneer ik terug naar huis ga, is dat met de wetenschap dat de kans heel groot is dat ik hier nooit – of toch zeker niet binnen een vooraf geweten tijdspanne – meer kom, en dat ik het leeuwendeel van de mensen dat ik hier heb leren kennen waarschijnlijk nooit meer terugzie.

Door het weer de laatste dagen is me trouwens iets opgevallen. Je ziet hier regelmatig bordjes met "Slippery when wet". Mij lijkt het economischer, wegens minder letters, en accurater om de tekst op die bordjes te vervangen door onderstaande.

gisterenavond stond de politie hier naast de deur. Een paar stoere jongens hadden de ruit van een auto ingeslagen die hier geparkeerd stond. Tom en Hannah zijn er niet zo gelukkig mee, want zij parkeren hun stalen ros ook altijd op die plek.

Het is trouwens wel ‘in’ om dat te doen hier. Een paar weken geleden hebben een paar chavs in de straat van de Denen door de ruiten van bijna alle auto’s die er stonden stenen gegooid. En niet alleen door autoruiten, ook door het venster van de living van de Denen. Hun huisgenoot Isabella zat op dat moment in de woonkamer en is, begrijpelijkerwijs, een gat in de lucht gesprongen van’t verschieten.

Maar ja, hoe verover je anders een ASBO – je behoort niet tot de coole jeugd zonder – in een slaperige stad als Carlisle?

Alé, nog niet helemaal zenne, maar als ik mijn weg naar school wil blijven gebruiken, ga ik toch een trucje van Jezus moeten leren vrees ik.

Toen ik deze morgen langs het golfterrein kwam, was dat omgetoverd in een moeras.

Yep, hieronder liggen ergens tot in de puntjes onderhouden greens.

Let op het vlaggetje, jawel het is hetzelfde.

Zo zag de rivier aan de Memorial Bridge eruit voor het begon te regenen.

Toen het een paar dagen geregend had.

En vandaag ging het bijna over de oever.

De boom in de hoek ziet het water angstaanjagend dichtbij komen.

And his worst fears become true, hij heeft nu wel degelijk natte voeten.

Links zowat in het midden zie je een rood-blauw vlekje, dat op een soort bunker zit. De rivier komt zelfs niet in de buurt.

Het water is al heel wat korter bij gekomen.

En nu is hij bijna omringd door water.

In het begin zagen we nog een rustig kabbelend stroompje.

Dat al snel grotere vormen begon aan te nemen.

Om momenteel een vrij overtuigende imitatie van de Schelde te doen.

Ze stonden hier nog altijd, dus hier zijn mijn twee huisgenoten. Het zal je al snel duidelijk worden dat ze allebei een jaartje bijstuderen om leerkracht te worden.

Hannah die naarstig aan het verbeteren is. Zij studeert voor leerkracht onderwijs. Dat ding aan haar oor is trouwens geen modieuze oorbel maar haar bluetoothhandsfreegsmkit. Yep, ze is zo verslaafd aan haar mobieltje dat ze ook in huis nog regelmatig met het ding rondloopt.

Ook een naarstig verbeterende Tom. Hij is vanaf volgend jaar leerkracht geschiedenis. Enkel en alleen geschiedenis ja, geen andere vakken. En hij is alleen zo netjes gekleed als hij terugkomt van zijn stage hoor.

De oplettende kijker zal vaststellen dat het eigenlijk één foto is die ik in twee geknipt heb. Ik heb ze dan ook maar getrokken omdat het zicht van die twee naarstige verbeteraartjes gewoon te grappig was.

zitten er hier luchtgaatjes in de onderkant van een broodzak zodat alle kruimels nu in mijn kast liggen?

Vandaag feedback gekregen op mijn eerste assignment. Ik dacht nu wel dat ze vrij in orde zou zijn, maar dat ik te horen kreeg:
"very incisive and interesting"
"you perfectly translated your point to paper and made very clear what you wanted to say"
"you obviously know what you’re talking about"
"it actually made me visit uefa.com, while I’m not interested in football at all"
"the screenshots were a perfect addition to the paper"
"I expect you to have a strong influence on the redesign of The Informer"

daar had ik me toch niet meteen aan verwacht. Vooral omdat Tony de reputatie heeft van ‘ne moeilijke mens’ te zijn. Bij één onderdeeltje stond een opmerking, de rest was vergezeld van de bekende V’tjes. Too bad dat hij geen punten uitdeelde.

ps. ligt het aan mij, of stellen deze filmpjes echt niets voor?

• om een wasmachine op te zetten, moet je de knop ‘uitduwen’. Als je de knop induwt zet je de wasmachine af. Eerst dacht ik dat het aan die van ons lag, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Ook bij Margit en bij Brian en Anders in huis is het zo.
• je moet de rode ‘off’-knop induwen om de tv op te zetten. Afzetten gebeurt trouwens met dezelfde toets.
• Lays zijn hier gekend als Walkers
• Calgon noemen we hier Finish
• Axe vind je dan weer onder de naam Lynx
• een stopcontact ziet er zo uit. Links met een adapter zodat ik het kan gebruiken, rechts zoals het er zonder adapter uitziet:

  

• onze oude en al lang geleden afgevoerde quizzen zijn hier nog uitermate populair. Bijvoorbeeld Cijfers & Letters – bij ons gepresenteerd door de onvolprezen Zaki – en de De Juiste Prijs – met monument Jan Thys.
• de helft van de mensen (ok, dat is misschien wat overdreven) loopt hier rond in voetbalshirts. Niet enkel van de grote clubs, ook van de derde- en vierdeklassers in de geburen. En zowel mannen als vrouwen.
• op vrijdagen wordt de News & Star, de lokale krant, niet verdeeld in Carlisle. Wel in de rest van Cumbria, maar niet in Carlisle. Waarom? Omdat ze schrik hebben van de wekelijkse concurrent.
• het gaatje in de dop van de kleine Heinz-ketchuplessen is groter dan in België. Ik ben er zeker van. Meteen ook een verklaring voor het hogere vetgehalte hier.

In een eerdere post heb ik het al eens verteld, in Carlisle zijn er weinig mensen met een ander kleurtje te vinden. Zelfs als je een kebabzaak binnenstapt ben je niet zeker dat je een andersgekleurde voor je krijgt …

Dus ook al zie je er hier heel weinig – als je ze ziet, zijn ze aan het werken in een of ander (fastfood)restaurant – dat wil niet zeggen dat de mensen er tolerant tegenover staan. Wel integendeel, eigenlijk. Er is hier een erg vijandige houding tegenover mensen met een andere huidskleur. Niet dat het meteen opvalt, zeker niet in nuchtere toestand, maar onderhuids zit het er zonder twijfel. Je hoort het in commentaren aan het adres van zwarte voetballers, de manier waarop ze allochtonen bekijken en zoveel andere kleine verwijzingen. Het Vlaams Belang zou hier ongetwijfeld Hobokiaanse scores halen.

Jean-Pierre – een Zweed met Italiaanse vader, Franse moeder en een iets donkerdere huidskleur – is zelfs op het nippertje ontsnapt aan een serieus pak slaag. Gelukkig voor hem waren er nog enkele andere internationals in de buurt die de zatte Engelsen konden bedaren …

in antwoord op Rikea: nachtwinkels kennen we hier niet eigenlijk. De gewone buurtwinkels, Spar en off licence, zijn sowieso tot 22u open. En de Booze Buster tot 24u denk ik. Maar er is ook gewoon een Tesco die 24 uur op 24 open is … Enkel op zaterdag sluit hij vanaf 20u en zondag is hij ‘maar’ open van 10 tot 16u.