Het was weer een tijdje geleden dat we ‘op uitstap’ waren geweest. Deze voormiddag brachten we een bezoekje aan de Magistrates’ Court, wat eigenlijk niet echt te vergelijken is met een rechtbank in België. De rechters in de Magistrates’ zijn namelijk geen professionals, maar gewone mensen die het voor hun plezier doen. Mensen die het zich kunnen permitteren om een halve dag per week op hun werk afwezig te zijn, lees: veelal gepensioneerden. Zo heb je er twee of drie per rechtbank, plus een legal adviser. Iemand met een rechtendiploma die raad geeft aan de leken over de uitspraak.

Om enkel leken te zijn, hebben ze trouwens vrij veel macht. Ze kunnen boetes uitdelen tot £ 5.000 en celstraffen tot een half jaar.

Wat hebben we zoal gezien? In totaal 14 zaken in een drietal uren. Eentje die 98,97 mijl per uur deed (160 km/h) waar hij 60 mph mocht (100 km/h). In België zou het hem minimum 550 euro kosten en verliest hij zijn rijbewijs voor minstens acht dagen. De uitspraak hier: 300 euro boete plus 50 euro gerechtskosten, geen intrekking van het rijbewijs.

Een andere zat dronken achter het stuur. 55 microgram alcohol per liter uitgeademde lucht, terwijl de limiet hier 35 is, wat overeenkomt met 0,8 promille. Bij ons is het natuurlijk 0,5 promille ofte 22 microgram per blablabla. Mals zijn ze hier niet voor rijden onder invloed: rijbewijs ingetrokken voor 16 maanden en 330 euro boete. De minimumstraf voor rijden onder invloed is hier trouwens een rijverbod van 12 maanden, toch een stuk strenger dan bij ons voor zover ik weet. Verder weinig interessante dingen, vooral wat idioten die teveel gedronken hadden en per se de stoere moesten uithangen door wat voorgevels te verbouwen.

Uiteraard zat er een addertje onder het gras. We gingen niet zomaar een rechtbank bezoeken en enkele rechtszaken volgen voor het vak print. Plots bestond er een ‘afternoon session’ voor print one. We kwamen rond 13u buiten en voor 16u30 moesten we drie artikels geschreven hebben en een critical appraisal (iets waar ze hier echt gek van staan) van 500 woorden. Ach ja, niet meteen een stressvolle situatie. Nog eerst rustig gegeten en om 16u lag alles al schoon te blinken bij de ‘schools office’.

Gisteren weer tot 20 uur in de newsroom gezeten om The Informer te maken. Om 19u dachten we: "yes, alle pagina’s zijn af", nu alleen nog eens alles overlopen. Ontdekken we (de 5 mensen die overbleven van de 25 in het begin) dat er namen ontbreken en te veel staan bij de colofon, dat twee artikels zowel op pagina 2 als op pagina 4 staan en dat een stuk van pagina 3 buiten de template komt, waardoor het er dus zou afvallen wanneer het gedrukt wordt.

Dat was dan nog het minste eigenlijk. Om te beginnen waren er al drie mensen die een pagina moesten lay-outen niet opgedaagd. Daardoor moesten mensen die het nog nooit gedaan hadden, het ineens gaan doen, terwijl ze niet eens alle afspraken kennen. Dat laatste is op zich geen excuus, want ik ken ze ook niet en ik heb er geen fouten tegen gemaakt, maar kom. Het ergste was dat zowat 30% van de artikels die gepland waren niet geschreven zijn door de respectievelijke auteurs. Op de eerste vergadering na een uitgave moet iedereen een blad/bladeren invullen met welk(e) artikel(s) ze willen schrijven, zodat alles op voorhand gepland kan worden. Omdat meer dan een vierde er dus niet was, hebben we de dag zelf nog verschillende dingen moeten schrijven en hebben we stukken waar geen plaats meer voor was in de vorige editie, hier maar in gezet.

Op de voorpagina staat zelfs een artikel dat niet eens gepland was. Rashid had het geschreven voor de lokale krant, maar omdat het geplande voorpagina-artikel niet aanwezig was, moesten we op zoek naar iets anders. Rashid is veruit de actiefste en meeste ambitieuze eerstejaars – hij is dan ook al 37 – en zei "misschien kun je hier nog iets mee doen om wat witte ruimte op te vullen". *BAF*, op de voorpagina ermee, want het was nog interessant én heel relevant voor de CIA (Cumbria Institute of the Arts you know) ook.

Ik denk trouwens dat er iets mis met de kennis van verschillende medestudenten als ze mij artikels laten aanpassen om ze leesbaarder te maken en pagina’s laten nalezen op fouten "omdat jij dat beter kunt dan ik". Hallo, ik ben den buitenlander hier he, het is olle moedertaal …

Ik dacht dat het vorige keer al erg was, maar deze keer gaan we nog een stapje verder. De golf course was weer omgetoverd in Shrek-leefgebied en de Eden was weer een kabbelend riviertje met grootheidswaanzin geworden.

Zoek het verschil:

yep, het is wel degelijk hetzelfde weggetje en hieronder zie je het langs de andere kant

gelukkig was er langs de andere kant nog een min of meer droge weg.

En van bovenaf:

Nu ja, de eendjes zijn er gelukkig mee

En ik zou het nog snappen als we al een week dag en nacht regen gehad hadden, maar dat is dus niet het geval. Ocharme twee dagen met veel regen. Ik ben eens benieuwd wat dat gaat geven als het echt een week aan een stuk regent.

Je kent dat wel. Je eerst wat minder fris voelen, de volgende dag opstaan met keelpijn, je toch naar school slepen en tegen de avond je slapjes voelen. Je verstand zegt je om die avond niet weg te gaan ook al had je al afgesproken om naar The Brickyard te gaan voor een paar optredens, maar je neemt een dafalganneke en doet het toch.

Uiteindelijk geen spijt van hoor, de eerste was een kerel alleen die met zijn gitaar iets voortbracht. Een of andere experimentele pipo die heel veel verschillende geluidjes uit zijn elektrische gitaar tevoorschijn toverde, maar spijtig genoeg vormden al die geluidjes tesamen geen liedjes. De twee andere waren gewone groepen, allebei heel degelijk en eigenlijk was de tweede zelfs best goed.

En natuurlijk, de volgende morgen sta je op met een dikke, vette valling en ne kop vol snot.