Sportpaleistrilogie, part 1: the noise

Vorige week heb ik zo ongeveer gekampeerd in het Antwerpse sportpaleis. Woendag icoon Eddy Wally, donderdag Houden van… en vrijdag Nekkanacht. Een trilogie zowaar. We gaan logisch doen en vanachter beginnen, kwestie van naar een climax toe te werken, want Nekkanacht verdient die eer niet. De vrijdageditie dan toch, want zaterdag was het naar verluidt een pak beter.

Iedereen kent het concept wel. De organisatie contacteert één artiest en laat die dan al het vuile werk doen. Dat vuile werk is natuurlijk het programma samenstellen. Hij (is er eigenlijk al een zij geweest?) nodigt zijn vrienden uit voor een avondje jolijt en samenzang. Het was de elfde (jaja, ik weet het, eigenlijk de veertiende, maar de eerste drie waren zonder centrale gast) editie, dus dat wil zeggen dat het concept werkt en natuurlijk change je never een winning team. Boudewijn de Groot kreeg – net als bij de eerste keer – de eer. Hij zette Lenny & De Wespen, Kommil Foo, Peter Koelewijn, Eva De Roovere, Yasmine, Guus Meeuwis en – natuurlijk – zijn zoon Marcel op de affiche, Lucas Van den Eynde mocht het hele spel aan elkaar praten.

Dat ik zei dat de vrijdageditie de eer van climax niet waard is, heeft niets te maken met het concept of de gasten. Het geluid trok gewoon nergens op. Er waren heel wat mensen die erover kloegen toon ze aan onze toog stonden. De volumeknop stond gewoon te ver opengedraaid voor dat soort muziek, de vrouwenstemmen kwamen er wel heel schel door en je verstond echt geen woord van wat den Boudewijn zong, en dat had niets te maken met het feit dat hij nen Hollander is.

Het sportpaleis heeft nu niet de meest geweldige akoustiek, maar meestal is dat vrij goed in orde allemaal. Ik snap niet waarom het vrijdag zo slecht was. Donderdag was het ‘Houden van…’ en dat is van dezelfde organisatie, met volgens mij hetzelfde podium en belichting enzo, en toen was het geluid wel goed. Dat mensen zeggen "ik heb spijt dat ik hieraan mijn geld heb gegeven" of "ik had het beter gewoon op tv bekeken" zorgt niet meteen voor een goed rapport. Met andere woorden, foei Nekkavrijdagnacht.

One Response to “Sportpaleistrilogie, part 1: the noise”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

5 × 2 =

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.