Category: Parijs

80 heures

Het is weeral even geleden, maar daar heb ik een goede reden voor. Die ’80 heures’ in de titel slaan namelijk op de lengte van mijn voorbije werkweek. 80 uren ja, terwijl die Fransen hier staken omdat Sarkozy aan hun 35 uren werkweek wil raken.

Nu, niet dat ik het erg vind hoor, want ook al klinkt dat verschrikkelijk, het valt op zich allemaal wel mee. Mijn job momenteel bestaat erin om de highlightshow te maken over Roland Garros. Ik kom iets voor 11 uur aan op Eurosport en begin dan met tennis te kijken. Pedro, de tennisbaas, maakt een schema met welke matchen er in het overzicht komen en dan verdelen we onder de vier of vijf personen die er die dag zijn welke matchen we gaan kijken en samenvatten. Daarnaast ben ik de vaste scripter – elk programma in Eurosport krijgt een script mee in het Engels met wat er te zien is op het scherm, vergezeld van timecodes en wat er gezegd wordt in de interviews, vermits we in 21 talen uitzenden – van de Tie Break Quiz – een dagelijkse quiz met een tennisser afgenomen door Barbara Schett – en maak ik elke dag de hotshots, de mooiste punten van de dag. Het programma komt op antenne om 23 uur, dus in theorie moet het dan af zijn, maar dat is het natuurlijk nooit. Mijn hotshots zijn meestal het laatste item dat gemonteerd wordt – vaak terwijl de uitzending al bezig is – en dat is niet zo gek want daar kunnen natuurlijk punten uit alle matchen inkomen. Dat wil dus zeggen dat ik zelden voor half twaalf gedaan heb en meestal de bus van middernacht pak om naar huis te gaan.

Het is natuurlijk zo dat het stressy gedeelte beperkt blijft tot een uur of vier – vijf per dag in de montagekamer en achter een pc om te scripten, voor de rest is het vrij rustig. Daarom valt dat aantal uren nog wel vol te houden, al zou het natuurlijk fijn zijn om wat vrije tijd te hebben. Maar ach, dat komt nog wel. De EURO zal in ieder geval rustiger zijn, en de Tour de France ook omdat daar nu eenmaal minder uren van worden uitgezonden. De Olympische Spelen daarentegen, ik heb zo het gevoel dat dat echt nachtwerk zal worden vermits de uitzendingen om ongeveer 3 uur (‘s nachts dus) beginnen.

Nu denk je misschien, "Ha, ze hebben hem daar goe liggen en zijn hem als stagiair goed aan’t uitbuiten!", maar dat is niet het geval. Al mijn highlightcollega’s hebben net dezelfde uren. Lang, veel en hard werken is nu net een kenmerk van Eurosport. Ofte, met zo weinig mogelijk mensen, zo veel mogelijk doen.

En de beloofde foto’s? Die volgen woensdag, want dan heb ik alweer een vrije dag! En misschien tussendoor nog een postje met enkele euh, laten we het ‘ergernissen’ noemen.

Deens

Een mens maakt rare dingen mee. Terwijl ik op de bus stond te wachten kreeg ik een telefoontje van een onbekend – Frans – nummer. Ik neem toch maar op, want het kan belangrijk zijn natuurlijk. Volgend gesprek ontrafelde zich (en Français, evidemment):

– Hallo, spreek ik met Ive?
~ Euh ja, wie mag dit wezen?
– Ik ben Claire, ik ben een vriendin van Anne en die heeft me je nummer gegeven.
~ Ah ok, maar euh, welke Anne?
– Je bent haar kamer gaan bekijken een paar dagen geleden.
~ *denkt even na want is een hele hoop kamers gaan bekijken* Ah ja, die Anne. Maar ik heb ondertussen een kamer gevonden hoor.
– Oh dat is leuk om te horen, maar daar bel ik eigenlijk niet voor.
~ Hmm ok, waarom dan wel?
– Ik ben net als haar een comédienne en ik maak een sketch over twee Denen.
~ Euh ja, tof, en wat heb ik daarmee te maken?
– Ik wil het zo realistisch mogelijk maken en ik vroeg me af of jij me twee Deense mannennamen kon geven, en ook hoe ik ze juist moet schrijven en uitspreken.
(Ik vraag me ondertussen geweldig hard af waarom ze dat nu uitgerekend aan mij vraagt, maar kom, in Carlisle kende ik een aantal Denen, dus geen probleem.)
~ Right euh, twee Deense vrienden van mij heten Anders (uitgesproken Annes) en Brian, dus voila, ik hoop dat je daarmee wat bent.
(Omdat ik twee vrienden zeg valt haar euro blijkbaar.)
– Maar je bent zelf niet Deens ofwa?
~ Nee nee, ik ben Belgisch, Vlaams om precies te zijn.
– Ah oei, Anne twijfelde nog of je nu wel Deens was, maar ze dacht van wel. Sorry hoor, maar heel hard bedankt voor de namen.
~ De rien, en veel geluk met je sketch.
– A la prochaine!
*klik*

Ik vraag me af wat de prochaine gaat zijn … een Belgenmop deze keer?

Anyway, het komt toch op een tweede plaats als het gaat over rare telefoongebeurtenissen. De onbetwiste nummer één blijft natuurlijk dit: Crazy Germans.

Foto’s en daarna wat gebabbel over wat ik zoal doe op Eurosport volgen nog wel. Na anderhalve week van amper mail, nieuws, blogs en andere dingen te kunnen lezen ben ik bijna bij, dus dan heb ik terug tijd.

Gefunden

Sneller dan verwacht heb ik me een ‘permanent’ plekje gevonden. Dankzij de wonderen der technologie kan u hieronder zien waar ik de komende drie maanden juist zit.


View Larger Map

In een volgende post zal ik wel wat fotootjes posten van mijn nieuwe stekkie.

Salut

Ondertussen zijn we een week verder, een beetje uitgerust – maar niet veel – en sta ik alweer klaar om te vertrekken. Dat weekje hadden er gerust twee mogen zijn, maar kom, we hebben ons geamuseerd en duty calls.

Om 11u28 stap ik de Thalys op, om na iets langer dan 2 uur door het landschap gezoefd te hebben aan te komen in Parijs, waar al een hotelkamer geregeld is voor de eerste twee nachten. Hoop, kruis je vingers en bid met mij mee dat ik op die twee dagen een kamer heb gevonden en dat het weer geen queeste wordt zoals in Madrid. Want pakt dak daar gin goesting in heb.

The result

Sommige mensen begonnen zich al zorgen te maken dat deze blog een stille dood aan het sterven was, maar die kan ik geruststellen. Ik ga nog wel even door. Zoals ik in een vorige post zei vindt mijn stage plaats in Parijs en ondertussen weet ik dat die doorgaat van 19 mei tot 31 augustus. Iets langer dan de vooropgestelde drie maanden dus. Dat wil ik ook zeggen dat ik maar een weekje thuis zal zijn tussenin, dus mensen die me willen zien zullen me snel moeten boeken.

Ah ja, u wacht op het resultaat van de wedstrijd zeker? Er is wel degelijk een winnaar, al even zelfs. Maar ja weet je, soms komt het er gewoon niet van om te bloggen. Je hebt zoveel andere dingen te doen – een website maken en een reclamespot uit je duim zuigen en shooten bijvoorbeeld – dat andere dingen wat verwaarloosd worden.

Wie is de gelukkige? De persoon zelf weet het al een tijdje en de rest van de mij lezende populatie zal moeten terugkijken om die te achterhalen. Zo moeilijk was het trouwens niet om de juiste oplossing te vinden, er stond namelijk een tip in de originele post. Al valt die waarschijnlijk pas op nu je weet wat het juiste antwoord is:

Ive Beeckhans