Luis’ reclamefilmpjes

Om nog eens even terug te komen op de man met het gebroken been. Omdat we onze lesgevers dus elke keer maar een paar dagen of weken hebben – Luis zelfs maar twee dagen, al is hij ook de begeleider voor ons reportageproject later – is een dag missen geen optie en moeten we dat nadien sowieso inhalen. Zo geschiedde ook en na zes uren live commentary, kregen we maandag en dinsdag de week erna nog elks 2,5 uur Cristobal. Dat betekende dus van 9u30 tot 19u les ofte van acht uur ‘s morgens tot ruim acht uur ‘s avonds van huis weg zijn voor unief.

Bon, wij verwachtten dus een Luis op krukken … maar hij wandelde gewoon binnen, zonder dat er iets mis leek aan hem. Hij stak het op een vertaalprobleempje – wat geen hout snijdt want de communicatie tussen hem en Carmen (masterverantwoordelijke van Eurosport) is ongetwijfeld in het Spaans verlopen – en beweerde dat het om een spierscheur ging in zijn dij. Nu ben ik geen dokter of kinesist, maar als je echt een spierscheur hebt, dan loop je nog geen week later niet vrolijk trappen op en af zonder zelfs maar een beetje te manken. Het is dus een vrij veilige gok dat hij tijdens dat voetbalpartijtje een zogenaamde billie (billy?) te verwerken kreeg en hij daardoor forfait gaf.

Nu ja, dat alles als korte – *kuch* – intro op wat ik eigenlijk wou vertellen. Luis had ook weinig met sport te maken hedentendage en verdiende zijn brood met reclamefilmpjes maken. Hieronder twee van zijn creaties.

U herkende ongetwijfeld de Playstation 3 in bovenstaand spotje, maar waar alles om draait is Pau Gasol. Wat zegt u? U kent Pau niet? Dan bent u al zeker geen Spanjaard, want Gasol is hier zo mogelijk nog populairder dan Fernando Alonso (die Formule 1-piloot) en moet het maar nipt afleggen tegen koning Juan Carlos I. Hem in een spotje krijgen is dus gelijk aan de jackpot winnen. Heel het filmpje is op een dag opgenomen in een studio, dus het budget was een bescheiden 400.000 euro. Daar zijn evenwel de gage en beeltenisrechten voor de vier secondjes Gasol – die zo’n twee uurtjes aanwezig was – niet bijgerekend, en die zijn om steil van achterover te vallen denk ik zo.


Als ik me niet vergis had hij voor bovenstaande een budget van zo’n miljoen euro. Ik ben er niet meer zeker van, maar ik herinner me dat ik me de bedenking maakte dat ze – gerekend aan 25.000 euro – 40 auto’s moesten verkopen om break even te komen. Nu ja, ik weet ook wel dat Renault geen 25.000 euro incasseert van de winkelprijs, maar u begrijpt wat ik bedoel.

Hoe het komt dat zo’n spotje zoveel kost? Heel wat beelden zijn uiteraard voor een bluescreen opgenomen – de elfjes, de superman, de vliegende fietsters om maar enkele dingen te noemen – en daarna door de 3D-mensen in het filmpje geïncorporeerd. Een groot deel is natuurlijk gewoon helemaal in de 3D-studio gemaakt, zoals de steentjes die van kleur veranderen en de olifant die de brug verduwt. Het bos helemaal in het begin is niet in 3D, maar is een handgemaakte maquette. Ook geen beetje arbeidsintensief dus.

Heel het spullement is dan nog in Oekraïne opgenomen, omdat het nu eenmaal goedkoper is om met een hele crew naar het Oostblok te trekken, de benodigde camera’s te laten overkomen van een paar honderd kilometer verder en daar een stuk weg af te huren en ontoegankelijk te maken dan dat ze hier een stuk baan zouden moeten afzetten.

De man aan de piano zou een wereldberoemde pianist moeten zijn, maar bij mij deed de naam Richard Clayderman geen belletje rinkelen. Hij is dus ook naar Oekraïne overgevlogen – en uiteraard in een vijfsterrenhotel gestoken – voor de pakweg drie seconden die hij in beeld verschijnt. Zelf wist hij zelfs niet waar het reclamespotje voor was, laat staan het concept of wat zijn rol was. Het lijkt alsof de piano beweegt, en dat is ook wanneer ze in de verte te zien is, maar als Richie in beeld komt is het de camera die beweegt en niet de piano. De verzekering om hem op zo’n bewegend platform te zetten viel nogal hoog uit namelijk.

De bevallige fietsters zijn trouwens Oekraïense modellen die ze vanuit Kiev hebben laten overkomen, met medewerking van een of ander modellenbureau. Wat ze wel waren vergeten te vertellen, was dat de dames moesten fietsen. Jawel, voor sommige van die meisjes was het de eerste keer dat ze ne velo van dichtbij hadden gezien en ze hebben die dus op de dag zelf nog moeten leren fietsen …

2 Responses to “Luis’ reclamefilmpjes”

  1. bij mij doet Richard Clayderman wel een belletje rinkelen, maar ja ik ben dan ook een andere generatie hé. Hij was nogal geliefd en beroemd ergens tussen de jaren ’70 en ’80 (qua niveau te vergelijken met een Helmut Lotti bv) maar dan wel een pianist natuurlijk en altijd in het wit gekleed!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

five × four =

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.