Category: TV

Digitaal

Ik lees de Knack niet van naaldje tot draadje, enkel hetgeen me interesseert. Van twee rubrieken ben ik wel fan, het wekelijkste sportinterview – dat net wat verder gaat dan het gemiddelde "Ben je blij met je overwinning?" "Ja." – en Bladspiegel van de onvolprezen Koen Meulenaere. Een wekelijks weerkerend item is de kolder die de nieuwsuitzendingen van de VRT verworden zijn. In het begin had ik er al eens iets over gezegd en blijkbaar is het een klein anderhalf jaar later nog altijd van dattum.

Nu moet je weten, ik heb enige ervaring met de switch van analoog naar volledig digitaal. ES was analoog toen ik aankwam, maar was toen al in volle transitieperiode. De switch gebeurde van de ene dag op de andere op de eerste dag van Roland Garros.

Hoe werkte het?

  1. de feed komt binnen
  2. de monteur importeert de feed in Avid
  3. de journalist maakt samen met de monteur een verslag/reportage/samenvatting/…
  4. de monteur mixdownt het hele item
  5. de monteur stuurt het item naar de server
  6. de assistenten ontvangen het item, kijken het na op geluid, synchronisatie en illustraties
  7. keuren het af of goed
  8. sturen het door naar de regie begeleid van de nodige instructies (logo, formaat, …)
  9. en daar gooien ze het op antenne

In de 3,5 maand dat ik er gewerkt heb, is er welgeteld één keer iets misgelopen. En dat was dan op het einde tijdens de Olympische Spelen, waar de fout nog eerder ginder lag dan bij ons. Mijn beste verklaring is dat er op de Reyerslaan iets misloopt in stap 6, 7 en/of 8, wat nu niet zo moeilijk recht te zetten is … op voorwaarde dat ze die niet gewoon overslaan natuurlijk.

Met alle respect, maar als ES zo’n transitie vlekkeloos – op het scherm toch, daarachter is iets anders – kan laten verlopen, met toch echt wel een pak minder middelen dan onze publieke omroep, waarom lukt de VRT het dan niet meer dan een jaar na de introductie?

We kregen er een paar dagen geleden nog eens een geweldig voorbeeld van. Martine is not amused.

A good old rut

Trouwens, nog iets dat niet veranderd is. Ik zet mijn tv zo rond een uur of zes op VT4 en wat zie ik? 8 Simple Rules for Dating, comme toujours. Daarna volgen Grounded for Life (repeat tienendertig), The Simpsons (repeat twaalfendertig), According to Jim (nieuwe aflevering, denk ik) en Friends (repeat elfendertig). Ah, en blijkbaar is er ook serie nummer 562 van de The Block. In Hoegaarden of all places. Enkel Punk’D is nieuw in hun avondline-up denk ik en ze hebben blijkbaar ook weer midnightcomedy: It’s All Relative, nog nooit van gehoord, any good?

Op Kanaal Twee is het trouwens van hetzelfde laken een pak. Nog steeds Futurama, Dawson’s Creek (al was dat vroeger op VT4 zeker?), Home and Away, That 70’s Show en Dharma & Greg.

Toch fijn om te zien hoe innoverend onze Vlaamse zenders zijn, een mens is een jaar weg en hij kan zo weer in zijn oude, vertrouwde routine stappen. Geweldig!

Jeremy Paxman

Een tijdje geleden is hij al eens aan bod gekomen, en deze keer krijgt hij zelfs een hele post. Ik blijf het een schitterende kerel vinden, die altijd over alles alles weet – of toch op z’n minst die indruk wekt – en een gevoel voor humor heeft naar mijn smaak.

Zijn highlight reel:

En als afsluiter nog twee Paxmannetjes die nog maar eens testen hoe bijtend cynisch hij kan zijn.

Cameragespeel

De voorbije week hebben we heelder dagen van hot naar her gerend met deze camera:

Sony HDV camera

Nice added touch that microphone, isn’t it?

Waar hebben ze ons zoal naartoe gestuurd? We zijn begonnen met een training van basketclub Estudiantes, alwaar onze landgenoot Yannick Driesen speelt. Niet zo heel interessant, vermits de coach slechtgezind was en we maar tien minuutjes van de opwarming mochten filmen, maar ach, dat hoort er allemaal bij. De volgende dag trokken we naar de atletiekpiste waar alle Spaanse Olympische atleten zich voorbereiden op ja, de Olympische Spelen he. Er liepen er ongetwijfeld bekende bij, maar om eerlijk te zijn ben ik niet zo op de hoogte van het Spaanse atletiekgebeuren. Wie ik wel herkend heb zijn Marlon Devonish en Francis Obikwelu. Toegegeven, niet meteen Spanjaarden, maar blijkbaar trainen die bij een bekende Spaanse coach waarvan ik de naam niet kan uitspreken, laat staan onthouden.

Atletiekpiste

Donderdag en vrijdag werden we verdeeld in twee groepjes, omdat er maar zes personen tegelijkertijd naar de training van Atletico Madrid mochten komen kijken. Nu ja, dat was eigenlijk nog erger dan de training van Estudiantes. Hier mochten we wel een kwartiertje blijven, maar we moesten in een barakje blijven staan – wat met de regen nog niet zo erg was – op een bergje boven het trainingsveld.

Training Atletico Madrid Luis Garcia Antonio Lopez

Nadien was de persconferentie gepland in het kleine perszaaltje aan de trainingsfaciliteiten in Majadahonda, maar we kregen te horen dat we naar de perszaal van het stadion moesten omdat meneer de sports director Jesús García Pitarch zijn zegje wilde doen over de “in de media gecreëerde maar in de club onbestaande crisis”. Wij hebben het altijd gedaan he.

Press conference press room Atletico Madrid persconferentie perszaal

Over belangstelling hadden ze trouwens niet te klagen voor iets dat anderhalf uur voordien was aangekondigd. Vijf cameraploegen, vier fotografen en een stuk of twintig journalisten tekenden present.

Press room perszaal Atletico Madrid

We hebben dat natuurlijk allemaal wel met een reden gedaan. De komende week filmen we onze eigen reportage over een vrij (sport)onderwerp. Fredi, Andy, Amardeep en ik hebben gekozen voor de op stapel staande verhuis van Atletico Madrid, van het Vicente Calderon naar La Peineta, het huidige Olympisch stadion. Maar later meer daarover.

Iñigo Rotaetxe en VTM

Zoals beloofd een tijdje geleden, de Het Weer, Morgen en andere introductiefilmpjes uit de beginperiode van VTM.

Ik weet het, het is niet meteen professioneel gedaan, maar ik heb al genoeg zitten knoeien om deze slideshow te downloaden, te converteren en dan onderstaand stuk eruit te knippen. In het begin is het beeld daarom aan de kleine kant, maar dankzij wat gepruts wordt het groter en groter tot het op het einde fullscreen is. De muziek eronder – u herkent ongetwijfeld Madonna – is het deuntje dat Iñigo er zelf heeft opgezet en eigenlijk past het er nog best bij ook.

Enjoy the nostalgia.

De eerste stapjes

Na de rondleiding van de eerste dag, kregen we op dag twee enkele inleidende praatjes van Eurosportmensen en een gastcollege van José Joaquín Brotons. Laatstgenoemde is de executive producer en director van Mediapro, voorheen baas geweest van alle vier de grote radiostations en kortom dus een grote meneer in de Spaanse media. De José kon echter niet zo goed Engels, dus deed hij zijn verhaal in het Spaans … wat geen enkel probleem vormde want na een week in Spanje was mijn Spaans al perfect *kuch*. Nee, er was zowaar een tolk aanwezig die via een draadloze microfoon simultaan alles vertaalde naar de hoofdtelefoontjes die iedereen gekregen had. How about that for professionalism?

De mens was trouwens een beetje een speciale. Hij begon zijn betoog met "ik hou helemaal niet van sport, zelfs integendeel, maar ik verdien er al wel 25 jaar goed mijn boterham mee". Verder maakte hij de hele Spaanse mediawereld met de grond gelijk en verklaarde ons meer dan half gek om een opleiding sportjournalistiek te volgen. Van een oppepper gesproken.

Het leukste was nog dat er enkele journalistiekstudentjes van UEM het college kwamen filmen, en dat Brotons twee keer zei "please turn off the camera now, stop recording", omdat hij wel heel gewaagde stellingen poneerde. Zo vertelde hij ondere andere dat oud-Real Madrid-voorzitter Florentino Pérez de media controleert en beslist wie Marca-tv presenteert en wie er bij Marca wordt aangenomen. De enige presentator die nog geen kritiek gaf op Real Madrid is nu bijvoorbeeld degene die het voetbalprogramma op zondag in goede banen leidt, ook al is hij een non-talent (waar kennen we dat van trouwens, non-talenten die het voetbal presenteren). Naast die presentator zit een Argentijnse oud-voetballer als analyst, die elke maand 3.000 euro krijgt toegestopt om maar niets negatiefs over Real te zeggen, behalve over de huidige voorzitter Ramón Calderón, natuurlijk.

Ook wist onze vriend te vertellen dat er in Spanje een moordende concurrentie is voor journalisten, en dat mag je vrij letterlijk nemen. Er zijn hier "collega’s" die maandelijks slechts 600 euro verdienen, uiteraard zonder enige compensatie voor weekend- en avondwerk. Als je dan weet dat het onmogelijk is om onder de 300 euro per maand een gedeeld appartement te huren …

De derde dag kregen we les van iemand die hier in België wereldberoemd hoort te zijn: Iñigo Rotaetxe. Dat is namelijk de man die Vlaanderen de VTM ‘Het Weer’-introductiefilmpjes (die ik spijtig genoeg niet vind, maar als ik aan zijn e-mailadres geraak, ga ik proberen ze te ontfutselen) schonk toen de commerciële zender in 1989 werd opgestart. U weet wel, mensen die in een zwembad in de vorm van de letters VTM springen, onder een parasol vertoeven, … . Hij woonde daarvoor maar liefst zeven maanden in Vilvoorde en het was zijn eerste grote project. Weet er trouwens iemand (ik kijk naar jullie KD en RB) wanneer VTM die filmpjes met de zwembaden en parasols naar het archief verwees en overstapte naar een nieuwe huisstijl? Ik herinner me die eerste nog en ik weet wat de huidige is, maar ik vraag me af of er nog eentje tussenin is geweest. Ik ben vrij zeker van wel, maar ik kan me er niets bij voorstellen.

TV celebrity

Jahaa, de tennisfans onder u hebben me ongetwijfeld in beeld zien verschijnen donderdag. Ik was de niet-rood dragende persoon in het zootje ongeregeld dat zich de Belgian Tennis Fans noemt en elke match van Justine enkele keren in beeld komt. Het is natuurlijk geen toeval dat ik daar tussen zat. Ik heb het goedkoopste ticketje gekocht en heb me naast de BTF’ers gezet omdat daar toch niemand zat, de duurste niet-VIP-plaatsen. Wat eigenlijk schandalig is, als je weet dat er amper 9.000 man binnengeraakt in de hal en ze van de hele week niet één keer uitverkocht was. Voor het laatste toernooi - en een van de grootste - van het jaar.

Vandaag heeft Justine het trouwens redelijk spannend gemaakt. De uitvaartverzekeraars van hartlijders overal ter wereld hielden hun hart vast. 5-7 / 7-5 / 6-3 in drie uur, vierentwintig minuten en drieënvijftig seconden. Ik heb de moeite nog niet gedaan om het op te zoeken, maar ik ben vrij zeker dat het in de top 10 van langste vrouwenpartijen ooit komt. En dat is lang niet het enige record dat aan deze partij verbonden is. Juju heeft nu 25 wedstrijden op rij gewonnen, we moeten teruggaan tot 1989 en Steffi Graf om dat te evenaren en sleepte in Madrid haar tiende titel van het seizoen uit de brand. Sinds Martina Hingis in 1997 was niemand meer aan double-digit toernooioverwinningen geraakt in een seizoen. Om het af te maken, Ms. Henin is de eerste vrouw ooit die op een seizoen de kaap van vijf miljoen dollar rondt, pech voor haar dat de die dekselse dollar zo laag staat.

Ow ja, de donderdagsessie eindigde nog leuk ook. De immer bekoorlijke Anna Tchakvetadze klopte naar goede gewoonte enkele gehandtekende balletjes in het publiek en …

Gehandtekende signed autographed ball Anna Tchakvetadze

18 jaar basket spelen is toch nog voor iets goed geweest.

Tu quoque

Zelfs op KanaalTwee begint het al! En dan nog gewoon tijdens de dag, niet ‘s nachts! Eerst werd mijn geliefde That 70’s Show door een fel bluescreen onderbroken en de volgende minuut sierde onderstaand beeld mijn scherm.

Kanaal Twee 2 - Even geduld

Als je dus een rustig avondje voor de buis wil doorbrengen, check dan eerst even bij mij. Dan kan ik zeggen waar ik naar ga kijken en wat je dus zeker niet moet opzetten voor een onbezorgd tv-avondje.

A gift

Ik weet niet hoe ik het doe, maar ik slaag erin om steeds dezelfde aflevering te zien van een serie die ik helemaal niet volg. Zo’n serie die op een dag wordt uitgezonden dat ik training heb bijvoorbeeld, of die samenviel met een andere die ik wel min of meer volgde. Als die andere serie dan ten einde is en wordt vervangen door iets dat me niet interesseert, of dat een andere zender ze op een ander moment begint uit te zenden of als ik geblesseerd ben (which neeeever happens *kuch*) en niet naar de training kan of … nu ja, als ik dus om een of andere reden wel iets zie van die serie.

Wel, het is niet te tellen hoe vaak het al gebeurd is dat de aflevering die op dat moment op het scherm verschijnt, al eens door mijn kijkers is waargenomen. Soms heb ik letterlijk nog maar één aflevering van een reeks gezien en nét dié zenden ze dan opnieuw uit. Het was dinsdagavond het geval met Without a Trace en daarnet was het weer van dattum bij Grey‘s Anatomy. Ik kan niet anders besluiten dan dat het één groot complot is tegen mij, opgezet door de Belgische, Nederlandse en Engelse tv-stations.

En ook wel, is er tegenwoordig nog één serie waar Jerry Bruckheimer niét als eerste naam verschijnt bij de aftiteling?

An outrage

Vraag je je wel eens af, “wie kijkt er in godsnaam naar de series (NYPD Blue, ER, …) die VTM (of Nederland 1 of …) zo rond middernacht op het scherm projecteert?” Wel, ik ben zo iemand. En mijn soort wordt niet verwend. Zo’n half uurtje geleden zat ik rustigjes de reclame te doorstaan, wachtend op het derde en laatste deel van ER. Het reclameblok sluit af met een voorstukje van ‘De wet volgens Milo’ en dan komt die overgang waar de titel wegfadet en het programma opnieuw begint. Alleen fadet die titel niet en begint het programma niet. Ongeveer tien minuten siert het volgende beeld mijn scherm:

Storing VTM

En plots gebeurt er weer iets. Eventjes flasht een blauw scherm (bluescreens and IT, not a good combination) voorbij en dan volgt … de aftiteling van ER. Waarna een of andere belspeldel mijn beeld komt vervuilen met de woorden “welkom VTM-kijkers”. Gelukkig voegt ze er niet aan toe “ik hoop dat u genoten heeft van ER”, anders had ze nen toek op haar bakkes vastgehad. Door den tv ja, ze zou het wel gevoeld hebben. Wat er in het derde deel van ER gebeurde? Ik heb er het raden naar, net als mijn duizenden lotgenoten. Dat ze zaterdagnacht maar uitgebreid en persoonlijk excuses overmaken, om dan te beginnen met het derde deel van deze abrupt afgebroken aflevering uit te zenden, voor de episode van zaterdag op ons wordt losgelaten.

Je zou bijna denken dat ook VTM het digitale tijdperk is ingestapt, maar een betrouwbare bron (die ik niet moet vrijgeven; brongeheim, aha!) valt dat plezier ons pas binnen een goeie drie maanden in de schoot. I can hardly wait.

(Voor zij die het niet zouden doorhebben, it’s a little tongue-in-cheek)