Category: Wielrennen

Salut le Tour

Dat was de originele titel – en tevens de enige ‘inhoud’ - van deze post, die ik de maandag na de Tour ben beginnen typen. Uiteindelijk is die – wegens een gebrek aan goesting en inspiratie – nooit online gekomen. Zelfs met die post faalde ik in mijn voornemen om minstens twee berichten per week te schrijven, zonder is het helemaal naar de vaantjes natuurlijk. We zullen dus maar eens een kleine inhaalbeweging doen.
De Tour doen was ça va, chill zelfs in vergelijking met Roland Garros en EURO 2008. Als ik ‘de vroege’ had, kwam ik om 10 uur aan en kon ik vertrekken toen de rit goed en wel gedaan was, amper 8 uurtjes per dag dus. Met ‘de late’ arriveerde ik om 12 uur en was ik in het slechtste geval om 21 uur weer weg. Voor de trouwe tourdefranceopeurosportvolgers – en dat zullen er door de Hollandse commentaar niet veel zijn – bijna alle PIP’s (picture in pictures, je weet wel, links de huidige rit, rechts bvb de winnaar de laatste keer dat ze op die plek arriveerden) kwamen van mijn hand. Veel werk is dat niet en moeilijk al helemaal niet, maar je ziet tenminste snel resultaat van je werk.
De ironie wou trouwens dat gedurende de hele Tour geen enkele Vlaming of Nederlander een rit won, waardoor ik dus enkel af en toe simultaan-tolk speelde bij Duitse interviews toen mijn mede-stagiair en Duitser Fredi er niet was. En Gert Steegmans dan? Tsja, die besloot natuurlijk net te winnen op de zondag dat ik op de Champs Elysées stond en niet in de regie zat …

Op die Champs Elysées had ik me een mooi plekje gezocht in de bocht …

Champs Elysées - Tour de France

… de enige plek waar de renners niet gewoon voorbijzoeven …

Champs Elysées - Tour de France

… en dat weten ook de brandweermannen, die hun privé-tribune hadden meegebracht.

Champs Elysées - Tour de France - Brandweer

En helemaal op het einde ben ik er nog in geslaagd om het podium mee te pikken.

Champs Elysées - Tour de France - Podium

Was dit het waard om vier uur in de brandende hitte te staan en half uitgedroogd een halve liter Cola naar binnen te gieten bij de dichtstbijzijnde Quick? Mwoah, when in Rome …

Meer nieuws? Morgen! (Of overmorgen)

Haha,

de Tour is gewoon het verhaal van de tien kleine negertjes aan het worden.

*ziet in de verte Moreni met in zijn zog de hele Cofidisploeg verdwijnen*

*zwaait Rasmussen uit*

Who’s next fellas?

Creativiteit

De fantasie stroomt rijkelijk bij de Nederlandse kranten:

Nieuwbrief NRC en de Volkskrant middageditie met dezelfde titel

Gelukkig is het met amper een minuutje verschil verstuurd. Anders zou ik De Volkskrant nog verdenken van plagiaat.

*zucht*

Stom, stupido, estúpido, stupid, stupide, dumm, een ander woord heb ik er niet voor eigenlijk. ‘Onbegrijpelijk’, misschien ook wel. Als je het nieuws gezien hebt, weet je wel wat – of beter wie – het onderwerp van deze post is: Vino.

Ik kan er echt niet bij Alexandre. Je weet dat je gecontroleerd wordt als je in de top drie eindigt van een rit. De kans dat je Рook zonder valsspelen Рin die top drie eindigt is groot. De gepatenteerde tijdrijders aanwezig in de Tour zijn op twee vingers te tellen: Fabian Cancellara (gevallen en pas 107de) en David Millar (uit vorm en 20ste). Door die klim had je sowieso een goeie kans om hen het vuur aan de schenen te leggen. Verder zijn er enkel je ploegmaat Andreas Kl̦den, proloogspecialist Bradley Wiggins en kuitenbijtertje Cadel Evans die ik een min of meer realistische kans toedichtte om voor jou te eindigen in deze tijdrit. Je had zelf toch wel kunnen voorspellen dat je die top drie zou halen?

Waarom dopeer je je dan? En dan nog met zoiets eenvoudig opspoorbaar als bloeddoping – hét modeproduct – met het bloed van iemand anders? Wees dan op z’n minst zo slim om het met een geprepareerd zakje eigen bloed te doen, want dat, beste Alexandre, is niet op te sporen. Het is al net zo stom als wat een zekere Floyd Landis deed, op een dag na exact een jaar geleden. Je kan dus niet zeggen dat je niet gewaarschuwd was.

Je rijdt in een Tour die je niet meer kan winnen. Dat je nooit de Tour zou winnen, is iets dat ik al langer dacht. Die steile cols doen je namelijk elke keer weer de das om. Maar dat is het punt niet. Je kan deze Tour niet meer winnen omdat je gevallen bent in de vijfde rit en je met dertig hechtingen – vijftien in elke knie – rondrijdt. Dat je zelfs nog maar de mentale wil hebt om door te rijden verdient respect. De commentators, de analysten, je collega’s en vooral het publiek bewonderen je omdat je – ondanks de tegenslag – niet opgeeft. Kan je het daar dan niet voor doen? Is dat niet genoeg?

Alexandre Vinokourov (foto Kelly Steenlandt)
© Kelly Steenlandt

Het excuus dat je voorlopig te berde brengt, pardon my French, suckt. “De abnormale waarden in mijn bloed komen voort uit die val en de behandeling die ik daarvoor heb moeten ondergaan.” Doe me een lol seg. Be a man and admit it.

Jij was een van de renners waarvan ik nog durfde geloven dat je clean reed. Nu toch. Dat verleden bij Telekom en het Liberty Seguros van Manolo Saiz maakte je sowieso wel enigszins verdacht na de beerputten die daar geopend zijn. Ook al heb je dit gedaan, ook al is het stom en onvergeeflijk, ik ga je missen in het peloton.

Binnenkort ben je 34. Er staat je een schorsing van twee jaar te wachten en door het antidopingcharter dat je – verplicht – ondertekende, kan de ProTour je ook nog twee jaar verbieden om voor een van hun ploegen te rijden. Het zou me niet verbazen dat je na je schorsing – de keikop zijnde die je bent – binnen twee jaar nog een comeback waagt als 36-jarige. Ook al is het dan bij een continentale ploeg en zal de Tour je waarschijnlijk nooit meer op zijn parcours toelaten.

Je was een coureur die er voor ging. Je deinsde er niet voor terug om in de aanval te trekken als niemand anders het durfde. Je slaagde er zelfs in om op de Champs-Elys̩es te winnen twee jaar geleden Рdaar waar enkel de sprinters als eerste over de meet komen Рen daardoor nog een plekje in het klassement te winnen.

Ik ben zeker dat ik niet de enige ben die je hoog op zijn lijstje van favoriete renners had staan, en eigenlijk, wel ja, eigenlijk sta je daar nu nog. Al wil ik dat op dit moment liever niet toegeven, because I’m pissed at you.

P.S. Ik ga er gemakkelijkheidshalve van uit dat de aantijgingen kloppen, ook al is er nog geen resultaat van het B-staal. Het collectieve vertrek van Astana lijkt me voldoende als schuldbetekenis.